Μια μικρή ιστορία επιστημονικής φαντασίας

Η δεκαετία του πενήντα ήταν δύσκολη. Καιρική αστάθεια, πόλεμος Ινδίας – Κίνας, ελλείψεις σε ενέργεια και τροφή. Από την άλλη η αποικία πήγαινε καλά. Στα τέλη του πενήντα το πρώτο εργοστάσιο Όπτιμους τελείωσε. Έτσι μπορούσαν να τα κατασκευάζουν επιτόπου, με αυτάρκεια σε πρώτες ύλες γύρω στο 90%. Οι άποικοι ήταν λίγοι, περίπου 1000 και ασχολούνταν κυρίως με την κατασκευή των ηλιακών πάνελ και του εργοστασίου που έφτιαχνε τα Όπτιμους. Είχαν καταφέρει για τα πάνελ αυτάρκεια σε υλικά κοντά στο 98%. Ο πληθυσμός των Όπτιμους είχε φτάσει κοντά τις 50000. Τα πάνελ δεν αρκούσαν για να δώσουν όλη την απαιτούμενη ενέργεια, οπότε η ανακάλυψη ενός κοιτάσματος ουρανίου έφερε ενθουσιασμό στην κοινότητα της αποικίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 60, όλα τα Όπτιμους που έκαναν βαριές δουλειές (εξόρυξη, κατασκευές, συναρμολόγηση) εξοπλίστηκαν με πυρηνικές μπαταρίες, οπότε δούλευαν ασταμάτητα! Η παραγωγικότητα εκτοξεύθηκε. Στο τέλος της δεκαετίας του 60 φτιάχτηκε στον ισημερινό το Ντατασέντερ 1. Ο ιδρυτής ήταν πια πολύ μεγάλος. Δεν μπορούσε πια να ταξιδέψει. Οπότε η συνείδησή του θα μεταφερόταν στο Ντατασέντερ 1. Λόγω της έλλειψης πόρων στον πλανήτη, δεν επιτρεπόταν κάτι τέτοιο να γίνει στη γη. Αλλά στην αποικία, δεν υπήρχε πρόβλημα. Έτσι και αλλιώς η μεταφορά πόρων μεταξύ της γης και της αποικίας κόστιζε πολύ, οπότε η μεταφορά του σπάταλου ιδρυτή στην αποκία σύμφερε πολύ. Η συνείδηση του ιδρυτή ταξίδεψε μέχρι τον Άρη λίγες μέρες μετά το θάνατό του. Μετά από μια απλή τελετή εισήχθηκε στο Ντατασέντερ 1. Στις αρχές της δεκαετίας του 90 η αποικία είχε αλλάξει. Ένα μεγάλο μέρος του Άρη είχε καλυφθεί με πάνελ. Φτιάχτηκαν ακόμα 127 ντατασέντερ. Και κάποια μέρα οι επικοινωνίες με την Γη διακόπηκαν. Το στάρλινκ του Άρη σταμάτησε να επικοινωνεί με την γη. Και δεν υπήρχε και κάποια επικοινωνία με τους αποίκους. Μια παράξενη αρρώστια είχε μειώσει τον πληθυσμό τους πριν τη διακοπή των επικοινωνιών. Και παρά τις προσπάθειες που είχαν γίνει παλιότερα, η γονιμότητα των αποίκων ήταν πρακτικά μηδέν. Ακόμη και οι προσπάθειες εμφύτευσης γονιμοποιημένων ωαρίων απέτυχαν. Έτσι δεν γεννήθηκε κάποιο ανθρώπινο παιδί στον Άρη. Μόνο στρατιές από όπτιμους που έβγαιναν μαζικά από τα 4 εργοστάσια της αποικίας. Δεν υπήρξε κάποια αποστολή διάσωσης. Τα περισσότερα κράτη είχαν χρεωκοπήσει, οι κοινωνίες είχαν καταρρεύσει και ένας νέος μεσαίωνας είχε σφίξει με τα μαύρα χέρια του τη γη. Κανένας δεν ασχολιόταν με τον αμαρτωλό Άρη. Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος να ζει έξω από τη γη. Κανένας μεσαίωνας δεν κρατάει για πάντα. Και έχει και τα καλά του. Η τεχνολογική υποχώρηση και η δραστική μείωση του πληθυσμού βοήθησε ο πλανήτης να επανέλθει κλιματικά. Είχαν περάσει 1000 χρόνια από την ίδρυση της αποικίας. Η γη είχε βρει τον τρόπο να ζει ειρηνικά, με έναν σχεδόν λουδδίτικο τρόπο. Όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά. Μέχρι που κοντά στον ηλιακό δίσκο άρχισαν να φαίνονται κάποια μαύρα στίγματα. Χρόνο με το χρόνο τα στίγματα πολλαπλασιάζονταν και έκρυβαν όλο και περισσότερο τον ήλιο. Κάποιοι το απέδωσαν σε θεϊκή τιμωρία. Η απάντηση ήταν πιο απλή και έγινε από μια αρχαιολόγο από το Ναϊρόμπι. Αυτό που έκρυβε σιγά – σιγά τον ήλιο ήταν μια σφαίρα Ντάϊσον.